Si può fare (2008) - Giulio Manfredonia

"Si Puo Fare" filma, Italiarrez izan arren, gazteleraz dauden subtituluak lagungarriak izan dira pelikula ulertzeko. Lerro hauen bitartez, pelikulan agertzen diren zenbait egoera, gaur egungo irakasle baten egunerokotasunaren lanarekin lotzen saiatuko naiz.

Nello, gaixo psikiatrikoen kooperatiba bat kudeatzeko ideia du. Honek, kooperatibaren kideei ogibide bat ikastea proposatzen die, bakoitzari bere gaitasunetan oinarritutako bat datorren lana burutuz, eta hauek dituzten ezintasunak alde batera utziz, gai direla erakutsiz eta benetako langileak direla erakusteko. Normalizazio printzipioak lortu nahi duen moduan, pertsona guztiak, bere urritasunak edo ezintasunak edozein izanda ere, bizitza normaletik ahalik eta gertuen bizitzea, gainerako herritarrok ditugun eskubide berdinak lortuz.

Gure pentsamendua aldatu behar da, eta “arraro” hitza ahaztu. Izan ere, haiek ez dira arraroak, bazik eta gu horrela ikusten ditugula, eta ondorioz, baztertu egiten ditugula, hauen gaitasunak goraipatu beharrean, haien ezintasunetan edo zailtasunetan fijatuz. Pertsonak dira, bere osotasunean, zailtasun eta ahalmenekin.

Guk irakasle bezala, haur bakoitzak dituen ahalmenak eta gaitasunak kontuan hartuta, hauek garatzeko indarra eginez, eta ezintasunak alde batera utziz, beti ere, bakoitzaren ezaugarriak eta kontuan gartuta eta guztiei aukera guztiak eskainiz. Honetan oinarrituz, ikasleak taldekatzeko garrantzia azpimarratzea nahi dut, bata besteari konpentsatuz, eta elkarren arteko kolaborazioa eta parte hartzea sustatuz.

Bestetik, pelikula honek transmititzen duen beste ideia bat, medizinaren erabilera da, beharrezkoa ez de medizinaren erabilera alegia. Gaur egungo gizartean, medizinaren erabilera zabaldu egin da, eta beharrezkoak ez direnean ere erabiltzen hasiak dira. Soluzio edo irtenbide bakarrak direla uste dugu, eta erratuta gaude. Pelikulan islatzen den bezala, pertsona hauek, medikamendua baino, errealizatuta sentitzea behar dute, eta gauzak egiteko gai direla sinestea.

Honekin ere, gu irakasle moduan, talde edo eremu txikietan egiten ditugun aldaketak eta aurrerapenak, gerora, eremu zabalagoetara hedatzeko aukera dagoela esan beharra dago, ez dugula pentsatu behar, gela barruan egindako aldaketak gelan gelditu behar direla. Horretarako, nahiz batzuetan besteen laguntza eta konfiantza  ez izan, gauzak aurrera eraman ahal direla baieztatu behar dugu.